De geschiedenis van The Beatles komt elk jaar aan bod in de klas. Wie herkent hierin de hoes van Sergeant Pepper?

De geschiedenis van The Beatles komt elk jaar aan bod in de klas. Wie herkent hierin de hoes van Sergeant Pepper?

Hans Degel is in het dagelijkse leven onderwijzer in het vierde leerjaar in de Don Boscoschool in Heverlee.

Hans vertelt:

Ik was pas achttien toen de gitaarmicrobe mij te pakken kreeg... Ik ben dus een laatbloeier!

Voor mijn achttiende luisterde ik wel naar muziek: Boudewijn de Groot, Simon & Garfunkel en vooral de LP's van The Beatles heb ik werkelijk "zot" gedraaid. Wat hebben die mannen toch geweldige muziek gemaakt!

Het enige muziekinstrument dat ik tot dan toe van dichtbij gezien had, was een blokfluit in de middelbare school. Elke les moesten we een nieuwe noot leren fluiten... Tof...??   Neen, echt bevorderlijk voor mijn muzikale ontwikkeling was het niet. Ik kan me niet herinneren dat we ooit een echt lied hebben leren spelen. Of toch, "Het koekoekslied"!

Op een dag kreeg ik het idee om gitaar te leren spelen!

Enkele dagen later ging ik met mijn vader naar een muziekwinkel en kochten we een gitaar. Nu moest ik daar nog op leren spelen. Ik ging gitaarles volgen. De gitaarleraar gaf me een blad vol muzieknoten. Ik herinner me dat het een gitaarpartituur was van J.S. Bach. Het enige nadeel was: ik kon geen noot lezen! Na twee lessen van 15 minuten (!) ben ik gestopt.

Ik ging toen les volgen bij een andere leraar. Ondertussen was ik fan geworden van, jawel, "Dire Straits": dé groep van mijn grote idool Mark Knopfler.

Die gitaarleraar vroeg me: "Wat wil je leren spelen?" Ik antwoordde meteen: "Dire Straits"! Dat was natuurlijk veel te moeilijk voor een beginneling als ik. Mijn eerste ervaringen met de gitaar waren niet echt wat ik ervan had verwacht...

Dan ben ik maar op mezelf beginnen gitaar leren spelen. Ik leerde eerst wat akkoorden. Daarna waagde ik me aan mijn eerste liedjes: "Verdonken vlinder", "Sound of silence" en "Country roads". Wat deed dat pijn aan de vingers! Doorbijten maar... zelfs tot bloedens toe. Maar na enige tijd begon er zich op mijn vingertoppen eelt te vormen. Zo kon ik uren aan een stuk blijven doorspelen!

Ik kocht boeken met bekende popliedjes en luisterde naar het gitaarspel van andere gitaristen. Hoe deden zij dat? In het begin klonk mijn gitaarspel echt vreselijk: snaren die trilden, omdat mijn vingers niet op de juiste snaar stonden. Of vingers die andere snaren raakten. Maar gaandeweg ondervond ik dat ik de gitaar meer en meer onder controle kreeg. Mijn gitaarspel werd zuiverder. Ik kon de akkoorden sneller nemen en bracht meer variatie in de aanslag van het ritme. Ik legde mij vooral toe op het spelen van akkoorden. Aan gitaarsolo's heb ik nooit veel aandacht besteed. 

(Cursisten denken dat ik snel heb leren gitaarspelen, maar echt waar: het heeft enkele maanden geduurd, eer ik iets deftig uit mijn gitaar kreeg!)

Ik begon nu ook zelf liedjes te schrijven. Na een paar jaar had ik mijn eigen muziekgroepje: "Vijf voor twaalf" was onze groepsnaam. We speelden eigen Nederlandstalige liedjes en traden enkele keren op in plaatselijke jeugdclubs.

Ondertussen was ik gestart met de "Normaalschool" om onderwijzer te worden. En... Welk instrument moesten we daar leren spelen? Inderdaad... de blokfluit! Ik vertelde de leraar muziek dat ik gitaar aan het leren spelen was, maar de man heeft er nooit echt aandacht aan geschonken. Neen, de blokfluit! Probeer daar maar in de klas eens op te blazen én te zingen tegelijkertijd! Ik vraag me af wie van mijn medestudenten van toen nog zijn blokfluit gebruikt in de klas... Maar, ik, mijn gitaar...

Ik heb toen ook de eerste keer gitaar gespeeld in de klas, een stageles weliswaar, met trillende vingers... Schrik dat ik toch maar een fout zou spelen, en dat iemand dat zou horen!

En nu zoveel jaren later sta ik in mijn eigen klas. En is mijn gitaar de enige (ja, ik beschouw hem echt als mijn metgezel) die jaar na jaar in mijn klas blijft. Kinderen komen en gaan naar het volgende leerjaar... Maar mijn gitaar blijft trouw bij mij! Of zoals Kris De Bruyne het zegt in het gitaarboek: "Niet de hond is de beste vriend van de mens, maar de gitaar!"

Ik vind het schitterend als de kinderen van mijn klas vragen om eens op mijn gitaar te mogen spelen! Wat zijn ze dan trots! Die gitaar eens vast te pakken, aan te raken. Als echte "rockartiesten" zie je ze er dan op spelen! Veel kinderen zijn later zelf gitaar leren spelen! Geweldig toch!

Ook The Beatles komen aan bod! "Zonder The Beatles geen Clouseau" zeg ik altijd! Voor de kinderen in mijn klas komen, hebben ze nog nooit van The Beatles gehoord. Eens ze mijn klas zijn binnengetreden, kan de beatlegekte losbarsten. "Wie zijn die mannen op die foto die aan de muur hangt?" The Beatles! Op het einde van het schooljaar vertel ik dan van naaldje tot draadje de geschiedenis van "The Fab Four". En vragen dat ze dan stellen! "Love me do", hoe gek ook, wordt elk jaar door de kinderen volop meegezongen! Daarna gaat het van: "Mag ik van thuis een cd van The Beatles meebrengen?", "Ik heb ze op de radio gehoord!" en "Ze hebben een gitaar van George Harrisson verkocht!" Yeah, doel bereikt! Bij mijn verjaardag krijg ik steevast beatlemuziek te horen in de klas! Van een leerling kreeg ik de originele LP(!) van "Abbey Road" Als ik nu oud-leerlingen tegenkom vragen ze steeds: "Speelt ge nog gitaar" en Leert ge ze nog over The Beatles?" Van de rest weten ze niets meer... Dit even terzijde...

Begrijp me niet verkeerd: "Er worden ook nog andere dingen geleerd!"

Maar ik hecht inderdaad veel belang aan muziek in mijn lesgeven! Door de jaren heen heb ik ondervinden, dat wanneer kinderen met muziek bezig zijn, dit een enorm positieve invloed heeft op zowel “het zich goed in je vel voelen” als op het behalen van resultaten in de meer kennisgerichte vakken. Kinderen bloeien open met muziek in de klas! - Ik ben er trouwens van overtuigd dat indien er meer belang zou worden gehecht aan "Muziek" in het onderwijs sommige therapieën bij leerlingen met gedragsproblemen overbodig zouden zijn - Muziek als tussendoortje, het vieren van een verjaardag, een nieuw lied aanleren, andere muzikale activiteiten in de klas en op school. Als je de liedjes liedjes dan kan begeleiden met een gitaar besef je pas welke "kracht" je in handen hebt! Inderdaad: "De kracht van een gitaar"!

Enkele jaren geleden ben ik onder de naam van Hademus Studio (Hans Degel Mus(z)iek) gestart met het geven van gitaarlessen aan andere leerkrachten en al wie op een eenvoudige manier gitaar wil leren spelen. Mijn doel is zoveel mogelijk mensen aan het gitaar spelen te krijgen.

copyright: Hans Degel - Hademus Studio 2014. - BTW: BE0818 850 442

Meest recente reacties

10.01 | 19:32

Ik werk er nu een jaar mee en vind het de beste methode waar ik al mee gewerkt heb. Mijn lln. zijn er dol op!

10.01 | 13:01

Heel fijne en zeer uitgebreide methode!

10.01 | 12:06

Supermethode met veel afwisseling! Veel didactisch materiaal en superleuke filmpjes! Wordt elke dag gebruikt in de klas.

08.01 | 21:41

Ik heb een gitaarreeks gevolgd in Drongen. Ik keek er elke week naar uit om te gaan. Na drie lessen kon ik al 20 liedjes spelen. Dit dankzij de fantastische gitaarmethode. Een aanrader!

Deel deze pagina